In 1966 startte hij een eigen platenmaatschappij, LHI Records ('Lee Hazlewood Industries'), maar doordat Hazlewood meer artistieke dan zakelijke talenten had eindigde dit avontuur alweer in 1971. In die tijd bracht hij zijn eigen albums uit op dit label, maar tekende ook nieuwe artiesten als The Kitchen Cinq, International Submarine Band, Honey Ltd. en Ann-Margret. Die periode is geweldig gedocumenteerd op de luxe box set There's A Dream I've Been Saving: Lee Hazlewood Industries 1966-1971.
De echte waardering voor het solowerk van Hazlewood is, zoals wel vaker gebeurt, pas later gekomen. Op enig moment kreeg hij een cultstatus in de underground rock scene en werden zijn nummers gecovered door uiteenlopende artiesten als Vanilla Fudge, Lydia Lunch, Primal Scream, Einstürzende Neubauten, Nick Cave, Megadeth, Beck en The Tubes. En zeker toen het label Light In The Attic de Lee Hazlewood Archive Series startte kwam er hernieuwde en verhevigde aandacht voor zijn werk.
Het apart getitelde Lee Hazlewoodism: Its Cause And Cure is #10 in de serie en een mooi voorbeeld van 'cowboy psychedelia', zoals wel eens naar zijn muziek gerefereerd wordt.
Het album opent met twee nummers (The Girls In Paris en Jose) die bedrieglijk eenvoudig en soms zelfs wat 'lullig' klinken en die pas bij herhaalde beluistering hun ironie en gelaagdheid prijsgeven. Iets soortgelijks geldt voor het vaudeville-achtige Suzi Jane Is Back In Town met Suzi Jane Hokom.
De sfeer is al anders in het uptempo Dark In My Heart en in mooie, serieuze songs als The Old Man And His Guitar, The Nights en I Am A Part. Hoogtepunten zijn voor mij de prachtige sixties-pop van In Our Time, het melancholieke Home (I'm Home) en After Six waarin hij probeert de barkeeper een laatste drankje af te troggelen en geweldige teksten zingt als
I'll give you my watch for a fifth of Scotch
If you don't make fun cause it don't run no better than I do after six
Hey there Mr Bartender lots of things are botherin' me
There's the hydrogen bomb and VietNam and I'm out of sigarettes since three
Als bonus staan er drie instrumentale tracks (Frenesi, Muchacho en Batman) op de heruitgave van het nevenproject Lee Hazlewood's Woodchucks waarin Duane Eddy en Herb Alpert lijken samen te komen.
Natuurlijk mist de oplettende lezer in bovenstaande verhaal Hazlewood's meest succesvolle samenwerking, die met Nancy Sinatra, maar daarover volgende week meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten