TTZL Muziekblog: #458: Hawkwind - Space Ritual (1973)

Bij het bedenken welk album ik deze week zou bespreken, zocht ik wat ik tot nu toe over Hawkwind had geschreven. Toen bleek dat ik de band alleen terloops vermeld heb in blogs over Motörhead (#38, #164) omdat Lemmy van 1971 tot 1975 in de band speelde. Onbestaanbaar natuurlijk voor een band die onafgebroken vanaf 1969 bestaat en waarvan ik ruim veertig albums bezit. Hoog tijd dus voor een Hawkwind-blog. En eigenlijk kwam daarvoor maar één album in aanmerking: Space Ritual (ook wel bekend als 'The Space Ritual Alive In Liverpool And London' omdat het album zo vermeld werd op de labels van de dubbel-LP).

Hawkwind werd in november 1969 opgericht en geldt als één van de pioniers van het space rock genre. Hierin worden elementen uit progressive rock, psychedelic rock en space music samengevoegd en Hawkwind heeft er een geheel eigen geluid van gemaakt.

Naast dat eigen geluid zijn er nog twee zaken die Hawkwind typeren. Ten eerste zijn er de vele bezettingswisselingen. De lijst van bandleden lijkt eindeloos en alleen de op 20 augustus jl. 80 jaar geworden Dave Brock is er vanaf het begin bij. Ten tweede is er de compleet onoverzichtelijke discografie van de band. Naast de ongeveer vijftig reguliere studio- en live-albums zijn is er een gigantisch aantal verzamelalbums en albums met archiefopnamen (studio en live) verschenen.

Dit komt vooral doordat Hawkwind niet altijd evenveel succes had en Brock daarom licenties verkocht aan ieder label dat iets van van de band wilde uitbrengen. Het gevolg is dat sommige albums meerdere keren zijn uitgebracht onder verschillende titels en hoezen. Daarnaast brengt de band (soms gedwongen door juridische geschillen) hun werk ook uit onder namen als Hawklords, Church Of Hawkwind, Psychedelic Warriors of Hawkwind Light Orchestra.

Hawkwind startte sterk met de albums Hawkwind (1970), X In Search of Space (1971) en Doremi Fasol Latido (1972), maar live-album Space Ritual uit 1973 was het eerste album dat in de UK Top 10 belandde. En dat is terecht want deze dubbelaar documenteert op prachtige wijze een Hawkind-concert van begin jaren zeventig.

Een groot deel van het materiaal op Space Ritual is afkomstig van het derde album, met sterke tracks als Down Through The Night, Lord Of Light, Space Is Deep en Time We Left This World Today. Deze tracks staan echter niet op zich, maar smelten met nieuwe tracks (Born To Go, Orgone Accumulator, Upside Down) en 'interludes' (zoals The Awakening, Electronic No 1 en zeker Sonic Attack) samen tot een conceptuele multimedia 'space rock opera' die je het best in zijn geheel tot je neemt.

Ik kwam met Space Ritual in aanraking in mijn tienerjaren via de platenafdeling van de bibliotheek. En ondanks dat ik de cassette met de opname van het album regelmatig draaide ging ik niet op zoek naar meer Hawkwind. Het was eigenlijk pas met het aanschaffen van het 3CD carrière-overzicht Epocheclipse - 30 Year Anthology in 1999 dat ik uitgebreid kennis maakte met het werk van de band. Op dat moment dacht ik dat dit overzicht zou volstaan voor mij, maar dat was een misvatting...

De box is nog steeds een prachtige kennismaking met de wereld van Hawkwind, maar ik wilde meer en raakte, zoals eerder vermeld, verdwaald in de discografie van de band. Gelukkig is daar inmiddels enige orde in aangebracht door het verschijnen van de 11CD box This Is Your Captain Speaking... Your Captain Is Dead: The Albums & Singles 1970-1974 die de vroege periode beslaat en de reeks prachtige heruitgaven op het Atomhenge-label van Cherry Red Records.

Helaas vertellen ook de box en de complete reeks Atomhenge-uitgaven ook nog niet eens het complete Hawkwind-verhaal. Al was het alleen maar omdat de 80-jarige Brock niet aan stoppen denkt en op 10 september a.s. het nieuwe album Somnia laat uitbrengen!