Het nummer werd denk ik zo'n succes omdat er veel tempo- en dynamiekwisselingen inzitten, Brooks' voordracht afwisselend ingetogen en expressief is en de tekst over een krachtige, zelfstandige vrouw aansprekend is. Daarnaast het heeft nummer een sterk intro, zit er halverwege een lekkere gitaarsolo in en is het lekker meezingbaar.
De andere versie op de CD-single is de transistor mix van Bitch en het verschil zit met name in het schelle 'transistor radio'-geluid van de zang. Ik vind het meer een gimmick dan dat het echt iets toevoegt en het verschil met de album version van Bitch is dat die laatste een iets langer outro heeft. En deze versie van Bitch laat horen dat ze er ook geen probleem mee had om het live te brengen.
Bitch komt van het tweede album van Brooks, Blurring The Edges. In die tijd voelde ik blijkbaar niet de behoefte om naar dat album te luisteren. Nu luister ik naar dat album op Spotify terwijl ik dit schrijf en dan blijkt dat ik dat rustig had kunnen doen. Terwijl ik wel albums kocht van soortgelijke artiesten als Alanis Morissette, Melissa Etheridge, Sheryl Crow, Joan Osborne, Tracy Bonham en Sophie B. Hawkins kocht, bleef het wat Brooks betreft bij die ene single. En van wat ik nu hoor doet zij kwalitatief niet onder voor de dames uit dat rijtje.
Brooks heeft overigens geen lange carrière als uitvoerend artiest gehad. Na Blurring The Edges maakte ze tot 2006 nog drie albums waarna ze stopte, maar ze bleef wel actief in de muziek, met name met het begeleiden van (jonge) artiesten.
© 2022 TTZL
YouTube: Bitch (edit) [official music video]
YouTube: Bitch (transistor mix)
YouTube: Bitch (album version)
YouTube: Bitch (live)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten