De EP begon zijn leven in 2007 als een privé-project om drumtechnicus (en Peppers' toetsenist op tournee) Chris Warren de fijne kneepjes van geluidstechniek bij te brengen. Gedurende het proces begon de muziek echter vaste vorm aan te nemen en Flea besloot het uit te brengen via de website van het Silverlake Conservatory of Music, een mede door Flea opgerichte onderwijsinstelling zonder winstoogmerk. Alle opbrengsten van de verkoop kwamen dan ook ten goede van de instelling. Een jaar later werd de EP ook op CD en vinyl uitgebracht.
De muziek van deze overwegend instrumentale EP wijkt behoorlijk af van wat hij gewoonlijk met de Peppers maakt en Flea speelt hier naast bas ook piano, trompet, contrabas, synthesizers, drummachine, programmering, orgel, mellotron, melodica en percussie. Daarnaast zijn er nog enkele gastmuzikanten aanwezig.
Opener 333 is een psychedelische mengeling van free jazz en experimentele electronica, waarna Pedestal Of Infamy een stuk melodieuzer uit de hoek komt in een stijl van jaren zestig psychedelica en prog rock.
Na het korte, maar sterke en swingende A Little Bit Of Sanity volgt de titeltrack Helen Burns. De tekst van deze ballad is van de hand van Patti Smith, die ook de vocalen voor haar rekening neemt. Het is een prachtig en indrukwekkend nummer geworden. De titel van het nummer en de EP komt trouwens uit Flea's favoriete boek, Jane Eyre van Charlotte Brontë (gepubliceerd in 1847 onder het pseudoniem Currer Bell).
De EP vervolgt met 333 Revisited waarin elementen uit de openingstrack terugkomen, maar dan wel in iets toegankelijker vorm. Lovelovelove sluit de EP in een lyrische, musical-achtige stijl met hulp van het Silverlake Conservatory Kids And Adult Choir.
De EP Helen Burns van Flea is een interessante zijsprong van een eigenzinnige geest en heeft veel te bieden als je je ervoor openstelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten