Het begint als een vrij normale, klassieke uitvoering van de compositie, maar dat verandert na een minuut abrupt. De drums vallen donderend in en hele energieke uitvoering in progrock-stijl volgt. Uiteindelijk stond het nummer zes weken in de Top 40 met als hoogste notering nummer 20.
John Williams (nee, niet die van de Star Wars soundtracks) was eind jaren zeventig een bekende klassieke gitarist die voorzichtig aan niet-klassieke muziek was begonnen te ruiken. Herbie Flowers genoot enige bekendheid als lid van Blue Mink en T. Rex. En dan was er ook nog de mede-oprichter van Curved Air, Francis Monkman. Samen met sessie-muzikanten Kevin Peek en Tristan Fry vormden zij het klassieke/progrock-collectief Sky.
De verschillende invloeden die de bandleden meebrachten zijn goed terug te horen op het album. Zo zijn er naast Toccata meer bewerkingen van bestaand materiaal: Ballet-Volta (van Praetorius), het Spaanse volksliedje El Cielo en de Curved Air-klassieker Vivaldi.
De rest van het dubbelalbum bestaat uit originele composities waarin afwisselend klassieke danwel progrock elementen de boventoon voeren. Het zorgt voor een afwisselend geheel op een manier die ik bij geen andere band meer heb teruggehoord.
Naast albumopener Hotta zijn het vooral de twee lange composities die indruk maken. Op de originele dubbel-LP besloeg de suite 'FIFO' de gehele kant 2. Met name het '1st Movement', ook getiteld FIFO, is van grote klasse.
Voordat Toccata het album besluit horen we nog Scipio. Als je in één nummer wilt laten horen waar Sky voor staat, dan moet het dit nummer zijn. Alle invloeden, elementen, tempi en klankkleuren komen hierin voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten