Frank Zappa kon zelf best aardig zingen, maar hij wist zich ook altijd te omringen met heel goede vocalisten. Er zijn vele voorbeelden te geven. Zo heb je City Of Tiny Lights (1979) door Adrian Belew en Andy (1975) door Napoleon Murphy Brock. Of Call Any Vegetable (1967) door Ray Collins, Doreen (1981) door Ray White en Whipping Post (1984) door Bobby Martin.Mijn favoriete Zappa-zanger is echter Ike Willis. Luister maar eens naar Any Kind Of Pain (1988) of Lucille Has Messed My Mind Up (1979). Zijn timing, frasering en vooral zijn dynamische bereik vind ik geweldig.
In 1987 kreeg Ike Willis de kans om een solo-album te maken: Should'a Gone Before I Left. Willis heeft alle nummers geschreven, soms alleen en soms met anderen zoals mede-Zappa-bandlid Ray White die ook op een aantal nummers meezingt. Geheel onterecht is het album vrij onopgemerkt gebleven buiten de groep van Zappa-adepten.
Er zijn ook tracks waar het tempo net iets lager ligt, zoals in
Sleepy en
Miss You Well en ook dat werkt prima voor
Willis en de groep prima muzikanten waarmee hij het album gemaakt heeft.
(Venting The) Krypton Gas is een track die gezegend is met een heerlijke gitaarsolo en die laat horen dat
Willis ook een prima gitarist is. In
Ounces O'Prevention excelleert
Willis weer vocaal en dat nummer heeft ook een fijne harmonica-solo.
De tracks
Bad Time en
Do / Don't schotelen ons dan weer een heerlijk loom reggae-ritme voor waardoor het album lekker afwisselend wordt. LP-afsluiter
The Hollow Earth is bijna een power-ballad als de zanglijnen niet zo ingewikkeld waren. Opnieuw een heerlijke track.
Should'a Gone Before I Left is misschien geen vijfsterrenplaat, maar hij tikt de vier sterren toch wel (bijna) aan. Het is in ieder geval een plaat die ik nog steeds regelmatig beluister, al was het alleen maar om die goddelijke stem een album lang te horen!
© 2022 TTZL
YouTube: Andy [vocals: Napoleon Murphy Brock] YouTube: Doreen [vocals: Ray White]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten