TTZL Muziekblog: #558: Echo & The Bunnymen

zondag 23 juli 2023

#558: Echo & The Bunnymen - Heaven Up Here (1981)

De 'tweede' is meestal moeilijker. Dat kan bijvoorbeeld gaan om een tweede studiejaar, een tweede jaar in sport of een tweede seizoen van een tv-serie. In het Engels is er zelfs een term voor, de sophomore slump. Ook in de muziek is het een bekend fenomeen dat het tweede album vaak tegenvalt of een moeilijke bevalling is, het 'second-album syndrome'. Daar hadden Echo & The Bunnymen echter geen last van.

Zo'n drie jaar geleden, in blog #395, verwees ik al naar dit album met zijn donkere en melancholische geluid. Met wat goede wil zou je het zelfs licht experimenteel kunnen noemen. Binnen de kaders van de pop en rock worden de uithoeken verkend en misschien dat het album mij daarom zo na aan het hart ligt.

The Disease is daarvan het beste voorbeeld. De track begint met een gedempt, machine-achtig geluid waarna een akoestisch nummer zich begint te ontvouwen, dat weer overgaat in een in galm verdrinkende passage die vrij abrupt wordt afgekapt. En dat ongewone nummer is gewoon het tweede nummer van kant B!

Het album opent met de drie sterke nummers Show Of Strength, With A Hip en Over The Wall. Vanaf de intro van het eerste nummer wordt je gegrepen door het voorop in het geluidsbeeld liggende drumgeluid van Pete de Freitas en de prominente baspartijen van Les Pattinson. Will Sergeant kleurt het vervolgens mooi in met zijn gitaar en Ian McCullough's unieke stem en frasering doen de rest. Vooral de derde track vind ik geweldig.

Na It Was A Pleasure volgt met A Promise (de enige single van het album) een volgend hoogtepunt. De wanhoop is hoorbaar in de stem van McCullogh en de mooie riffs en staccato gitaarflarden van Sergeant passen hier heel goed bij.

Het titelnummer Heaven Up Here opent kant B en de hoekige gitaarstijl van Sergeant is hier op zijn top, naast de heerlijke baspartij. Na het al eerder genoemde The Disease volgt het magistrale All My Colours. Afrikaans aandoende drums, in combinatie met een hypnotiserend geluid en refrein, zorgen voor een apart nummer dat toch heel goed past op het album.

De afsluiting van het album start met het prima No Dark Things. Daarna doet Turquoise Days er nog een schepje bovenop met een mooie opbouw en wederom heerlijk basspel van Pattinson en een lekker galmende gitaar van Sergeant. All I Want is het laatste nummer van het album en daarin komen de galm, de staccato-gitaar, de sterke vocalen en alle andere eerder genoemde elementen weer terug.

Hoe goed ik de op dit album volgende platen (Porcupine, Ocean Rain en Echo & The Bunnymen) ook vind, en hoeveel succes ze ook daarmee behaalden, ik keer toch vaak weer terug naar Heaven Up Here vanwege het unieke geluid van dit Bunnymen-album.

Official website: Echo & The Bunnymen

Wikipedia EN: Echo & The Bunnymen

Wikipedia NL: Echo & The Bunnymen

YouTube: Heaven Up Here [album]

Spotify: Heaven Up Here [album]

YouTube: Show Of Strength

YouTube: With A Hip

YouTube: Over The Wall

YouTube: It Was A Pleasure

YouTube: A Promise

YouTube: Heaven Up Here

YouTube: The Disease