Information is not knowledge. Knowledge is not wisdom. Wisdom is not truth. Truth is not beauty. Beauty is not love. Love is not music. Music is the best...
[Frank Zappa - 'Packard Goose' - Joe's Garage: Act III (1979)]
De jaarwisseling is aanstaande en onvermijdelijk komt New Year's Day van U2 dan in mijn gedachten. Het nummer was de eerste single van War, hun derde album uit 1983, en betekende hun echte doorbraak. New Year's Day was niet alleen hun eerste Top 20 hit in de UK, maar ook in de rest van de wereld zette het U2 op de kaart. De 'heavy rotation' van de clip op MTV zal hier zeker mee te maken hebben gehad. De single-versie van New Year's Day is al een krachtige track, maar het is toch vooral de langere versie van New Year's Day die op de 12"-versie van de single stond waarop het nummer tot volle wasdom komt. Het langere instrumentale middenstuk geeft het nummer iets extra's, met name de pompende baslijn van Adam Clayton, de krachtige slagen van Larry Mullen Jr. en de gitaar- en pianopartijen van The Edge maken het nummer zo sterk. Het nummer heeft eigenlijk alles wat U2 zo goed maakt in één nummer. Het track begon als een liefdesliedje, maar onder invloed van de gebeurtenissen in Polen op dat moment (de opkomst van Solidarność) verwijst de tekst daarnaar. Bono zei hier zelf over: "'New Years Day' is a love song. Subconsciously, I must have been thinking about Lech Walesa being interned and his wife not being allowed to see him. Then when we released the song, they announced that martial law would be lifted in Poland on New Year's Day." In de tekst zit de volgende passage: Under a blood red sky A crowd has gathered in black and white Arms entwined, the chosen few en met name die eerste zin is klassiek geworden doordat deze als titel is gebruikt voor hun live-album en video uit 1983 waarop natuurlijk ook een versie van New Year's Day niet mag ontbreken. De b-kant van de single bevat Treasure (Whatever Happened To Pete The Chop) en dat is een aardig nummer, maar niet meer dan dat. Op de 12" stonden ook nog mooie live-versies van Fire en I Threw A Brick Through The Window/A Day Without Me, opgenomen in Werchter (België) in 1982.
Alhoewel de jaarlijkse Record Store Day in april de laatste jaren steeds meer in het teken staat van heruitgaven op vinyl, verschijnt er zo af en toe ook nog wel een onverwacht nieuw pareltje. Zo was er in 2013 ineens de single Brass Sabbath waarop de Nederlandse afrobeat band Jungle By Night (zie ook blog #233) samenwerkte met de Californische alternative hip hop producer en DJ The Gaslamp Killer. Na een eerdere ontmoeting doken ze de studio in en namen twee verrassende covers op. Op de A-kant staat een cover van het Black Sabbath nummer Electric Funeral. Op de instrumentale versie van Jungle By Night en The Gaslamp Killer zijn de zware gitaren vervangen door fanatieke blazers en dat werkt wonderwel goed. De B-kant is een nummer dat gebaseerd is op een sample die The Gaslamp Killer liet horen aan Jungle By Night. Pas later kwamen ze er achter dat het een sample was van een nummer van de Turkse zangeres Selda Bağcan (meestal kortweg Selda genoemd). Luister naar Aşkın Bir Ateş om een idee te krijgen van haar muziek en luister dan de eigenzinnige interpretatie van deze gelegenheidscombinatie in High Times. Na een minuut of vier lijkt het nummer over, maar komt er ineens nog een coda in de vorm van Ghost Town van The Specials. Ook deze flipzijde is zeer genietbaar. Een leuk inkijkje bij de opnamen geeft de clip Gaslamp Killer and Jungle by Night collaborate in Amsterdam. Hopelijk volgen er meer van dit soort initiatieven tot verrassende samenwerkingen op komende Record Store Days.
De hernieuwde belangstelling voor hard rock en heavy metal begin jaren tachtig ging ook aan Nederland niet onopgemerkt voorbij. Onder invloed van de New Wave Of British Heavy Metal kwam in Nederland een soortgelijke beweging tot stand onder aanvoering van bands als Picture (zie #129), Vandenberg en Highway Chile. Maar er waren heel veel interessante bands zoals Vengeance, Turbo en de Nederlandstalige hard rock van Vandale. In 1983 verscheen Storybook Heroes van Highway Chile en hierop werd direct aangetoond dat Nederlandse hard rock en heavy metal niet onder hoeft te doen voor Britse en Amerikaanse evenknieën. Met openerFever gaat het album direct goed van start: een lekker bas-intro, een direct meezingbaar refrein en gewoon een goede track. Maar er staan meer goede nummers op: Carol heeft een killer-riff en Jesse James is een lekkere stamper met fijne gitaarsolo's. Endless Trail tenslotte laat horen dat Highway Chile ook met een trager tempo goed uit de voeten kan. Het label waar het album op uitkwam gaat al snel failliet, maar een geremixte versie van het album komt nog in hetzelfde jaar via een ander label weer op de markt. Het album wordt goed ontvangen, maar door problemen bij de opnamen van het tweede album stappen gitarist Ben Blaauw en drummer Ernst van Ee uit de band en beginnen een nieuwe band: Helloïse. Op het debuutalbum van Helloïse zijn de nummers complexer dan bij Highway Chile en ook de productie is weer een stap vooruit. Ook meer dan dertig jaar later staan de nummers nog als een huis. De drie nummers die het album openen (Cosmogony, Broken Hearts en Run A Mile) laten daarbij horen dat Helloïse met alle soorten tempo's overweg kan. For A Moment is wat mij betreft één van de mooiste nummers op het album. Het is erg afwisselend, heeft geweldig gitaarwerk en de zang is sterk. Een ander geweldig nummer is Hard Life. Alle elementen die een goede hard rock maken zitten hierin! Ook Helloïse is helaas geen lang leven beschoren, na het tweede album Polarity uit 1986 blijft het lang stil rond de groep. Daarna verschenen er toch nog albums in 1998 en 2001 en in 2016 verscheen er ineens een Anthology box van zes CD's met daarop de vier albums en twee CD's met onder andere demo's en een remix van Polarity.