Zoeken in deze blog

zondag 27 september 2020

#411: Dalis Car - Dalis Car (1984)

Neem één deel Bauhaus en verlaag daarvan het tempo en de intensiteit. Neem ook één deel Japan en maak dat iets ruwer en killer. Voeg daar complexe ritmische structuren aan toe en meng het tot één geheel. Dan krijg je The Waking Hour van Dalis Car uit 1984: een Desert Island Disc wat mij betreft.

De Britse bands van zanger Peter Murphy (Bauhaus) en bassist/multi-instrumentalist Mick Karn (Japan) waren begin jaren tachtig beide aan hun einde gekomen toen ze besloten om samen muziek te maken. Het zou lange tijd bij dit ene album uit november 1984 blijven tot ze in 2010 bekend maakten opnieuw te gaan samen werken. Dit was helaas van korte duur omdat bij Mick Karn kanker werd ontdekt en in januari 2011 overleed hij op 52-jarige leeftijd. De paar nummers die ze in 2010 nog konden maken werden uitgebracht op de EP InGladAloneness uit 2012.

De start van The Waking Hour zet de toon. In Dalis Car legt Paul Vincent Lawford een heerlijk en complex ritmepatroon neer waarover het kenmerkende geluid van Mick Karn's fretloze bas te horen is. De andere instrumentatie kleurt het geheel in en Murphy's onderkoelde stemgeluid doet de rest. His Box kent een hypnotiserende, repeterende bas-riff en mooi toetsenwerk (op de Britse TV speelden ze het nummer live). Daarna gaat het tempo omlaag en in het percussieloze en atmosferische Cornwall Stone. Prachtig.

Het is lastig om de muziek van Dalis Car te omschrijven. Dat blijkt wel uit de genre-omschrijving die bij het album staat op Discogs: "Leftfield, Experimental, Synth-pop, Art Rock, Avantgarde, Coldwave". In het intrigerende Artemis is te horen dat al deze genres inderdaad van toepassing zijn. Ze hebben een heel eigen muzikale wereld geschapen.

Op het album staan ook eigenlijk geen zwakkere tracks. Op Create And Melt horen we Peter Murphy in topvorm, Moonlife heeft prachtige, melancholieke melodielijnen en The Judgement Is The Mirror is misschien wel het hoogtepunt. Dit nummer werd als single uitgebracht (compleet met videoclip) en kwam zelfs heel even in de Britse hitlijst terecht. 

Sommige albums vervelen na verloop van tijd, maar The Waking Hour blijft mij boeien, ook na 36 jaar. Het is het eigen geluid en de voortreffelijke uitvoering die het hem doen. De aparte groepsnaam komt trouwens bij een andere favoriet van mij vandaan: Captain Beefheart. Op zijn magnum opus Trout Mask Replica uit 1969 staat namelijk het nummer Dali's Car.

© 2020 TTZL


Officiële website: Mick Karn / Peter Murphy
Wikipedia EN: Dalis Car

YouTube: Dalis Car
YouTube: His Box
YouTube: Cornwall Stone
YouTube: Artemis
YouTube: Create And Melt
YouTube: Moonlife

YouTube: His Box [live]
YouTube: The Judgement Is The Mirror [videoclip]
YouTube: Interview

YouTube: Dali's Car [Captain Beefheart]

zaterdag 19 september 2020

#410: Fleetwood Mac - Fleetwood Mac: 1969 To 1974 (2020)

Als je de naam Fleetwood Mac noemt, ontkom je er niet aan om duidelijk te maken wélke Fleetwood Mac je bedoelt. Niet dat er meerdere groepen zijn met die naam, maar de carrière van de band valt wel uiteen in een paar zeer verschillende delen. 

Bij de start is het een British Blues band onder leiding van Peter Green (zie ook blog #402) met Jeremy Spencer en de enige twee 'lifetime members' Mick Fleetwood en John McVie. In de periode van 1967 tot 1969 brengen ze twee albums uit (Fleetwood Mac en Mr. Wonderful) en een handvol succesvolle non-album singles waaronder Black Magic Woman, Need Your Love So Bad en Albatross. Op een gegeven moment was Peter Green echter door zijn drugsgebruik niet meer te handhaven en in 1970 vertrok hij.

De versie van Fleetwood Mac die bij de meeste mensen bekend zal zijn is die van de periode 1975-1995. De band bestaat dan uit Fleetwood, McVie en Christine McVie samen met de Amerikanen Lindsey Buckingham en Stevie Nicks uit de VS. De bekendste albums zijn Fleetwood Mac, Rumours, Tusk, Mirage en Tango In The Night en vooral in die periode werden grote hits gescoord als Rhiannon, Go Your Own Way, Don't Stop, Tusk, Little Lies en Everywhere. De band split voor iets meer dan een jaar (rondom 1996) om daarna toch weer bij elkaar te komen. Sindsdien zijn er nog één studio- en twee live-albums verschenen.

Dan blijft nog de periode 1969 tot 1974 over. Gitarist Danny Kirwan werd aan de bezetting toegevoegd en alhoewel dit tijdvak van Fleetwood Mac veel minder bekend is, zijn er wel een aantal uitstekende platen gemaakt. Gelukkig is deze maand de box Fleetwood Mac: 1969 To 1974 verschenen die deze periode documenteert.

De eerste LP is Then Play On uit 1969 en dit zou de laatste zijn waarop Peter Green te horen is. Het is een hele sterke plaat waarop de transitie van blues naar rock wordt ingezet met songs als Coming Your Way en Rattleshake Shake. Ook de non-album singles Oh Well en The Green Manalishi (With the Two Prong Crown) zijn geweldig. Op dit album speelt voor het eerst Christine Perfect (later McVie) mee, al wordt dat niet op het album vermeld, net als op opvolger Kiln House uit 1970. Ook dit is een sterk album met nummers als Jewel Eyed Judy en Earl Gray.

Op Future Games uit 1971 is Christine McVie officieel groepslid geworden en is Bob Welch Danny Kirwan komen vervangen. Nummers als Morning Rain en Future Games illustreren mooi de ontwikkeling die Fleetwood Mac nog steeds doormaakt op dat moment. Deze bezetting maakt daarna in 1972 het sterke Bare Trees met nummers als Sentimental Lady en Spare Me A Little Of Your Love.

Op de drie daaropvolgende studio-albums wordt het hoge niveau niet helemaal vastgehouden, maar er zijn met bijvoorbeeld Bright Fire (van Penguin uit 1973), Emerald Eyes (van Mystery To Me uit 1973) en Heroes Are Hard To Find (van Heroes Are Hard To Find uit 1974) voldoende momenten om de aandacht vast te houden.

De acht CD-box die nu verschenen is bevat geremasterde versies van de zeven albums, twintig bonustracks (waaronder de non-album singles en b-kantjes) en als achtste CD een niet eerder verschenen live-concert uit 1974. Hiermee krijgt deze bezetting van Fleetwood Mac de verdiende waardering en voor iets meer dan veertig euro is deze box een goede deal.

© 2020 TTZL


Officiële website: Fleetwood Mac
Wikipedia EN: Fleetwood Mac
Wikipedia NL: Fleetwood Mac
YouTube: Albatross

YouTube: Rhiannon
YouTube: Go Your Own Way
YouTube: Don't Stop
YouTube: Tusk
YouTube: Little Lies
YouTube: Everywhere

YouTube: Coming Your Way
YouTube: Oh Well
YouTube: Jewel Eyed Judy
YouTube: Earl Gray
YouTube: Morning Rain
YouTube: Future Games
YouTube: Bright Fire
YouTube: Emerald Eyes

zondag 13 september 2020

#409: Record Store Day(s) 2020

Jaarlijks schrijf ik in april een blog over de Record Store Day (RSD) van dat jaar, maar dit jaar was dat anders. De reguliere RSD op 18 april 2020 (de derde zaterdag van april) werd geannuleerd vanwege de COVID-19 uitbraak. Optimistisch werd er een nieuwe datum gepland: 20 juni. Al snel bleek die datum ook niet realistisch te zijn en werd er tot een nieuwe strategie besloten. Er kwamen drie dagen (29 augustus, 26 september en 24 oktober) waarover de uit te brengen producten werden verdeeld en vanaf 19:00 uur lokale tijd mocht alles ook online worden verkocht.

In Nederland vond men dat allemaal wel wat lang gaan duren en omdat het water platenzaken en artiesten inmiddels tot de lippen stond werd besloten tot een 'Local Record Store Day' op de eerder geplande 20 juni. Vijfendertig exclusieve releases van Nederlandse en Belgische bodem waren vanaf die dag in de platenzaken en online verkrijgbaar. 

Er verschenen een flink aantal mooie releases en op  een paar daarvan heb ik toen (online) mijn hand weten te leggen: 


Het Eindhovense The Flyin' Spiderz is naar verluidt de eerste Nederlandse punkband waarvan een plaat verscheen. Nummers als Take My Time en City Boy laten horen dat dit terecht was en deze mooie knalroze heruitgave is dan ook welkom.
Barry Hay en JB Meijers brachten met een vriendengroep een 10" uit waarop vier covers staan die lekker wegluisteren: If Not For You [Bob Dylan], Black Star [Elvis Presley], I'm On Fire [Bruce Springsteen] en Blue Bayou [Roy Orbison]. 
Voor de derde RSD op rij bracht Frites Modern iets uit en deze keer is het een blauwe single met twee nummers (Terug Naar Af en Waanzin) die eerder op verzamel-LP's verschenen.
Ook mooi was de heruitgave van de debuut-LP van The Meteors (de Nederlandse band, niet The Meteors uit de UK) op transparant geel vinyl met daarop onder andere Blitzkrieg en It's You, Only You (Mein Schmerz).
Hans Vandenburg (van Gruppo Sportivo faam) gebruikte RSD om een 'clear vinyl' versie van zijn nieuwe album Posthumourly uit te brengen, maar ik koos voor de gewone versie met als bonus een flexi 7" en een magazine. Heerlijke plaat weer met bijvoorbeeld Jimi's Dead en de single Mr. Smile.

Ook op de eerste internationale RSD (29 augustus) heb ik nog een paar releases kunnen scoren:


Ter gelegenheid van het verschijnen veertig jaar geleden van U2's eerste single  bij Island Records (11 O'Clock Tick Tock / Touch) is deze single heruitgebracht op een transparant blauwe 12" samen met twee live-nummers uit dezelfde periode (1980). 
Op Third Man Records van Jack White verscheen eind 2019 een live-album van Billie Eilish in een zeer beperkte oplage (een paar honderd stuks). Voor RSD 2020 is het album Live At Third Man Records in een iets grote oplage (17.000) heruitgebracht en zo heb ik er ook één te pakken kunnen krijgen. Het is een intieme show voor een klein publiek met mooie uitvoeringen van inmiddels bekende nummers.
Als RSD-cadeau was de CD-single Emmylou van de nieuwe Nederlandse sixties popband The Abes bijgevoegd.

Met nog twee Record Store Days te gaan in 2020 nu al een mooie oogst, maar ik hoop toch in april 2021 weer gewoon 's ochtends met de andere muziekgekkies in de rij te kunnen staan bij de platenwinkel.

© 2020 TTZL



Officiële website NL: Record Store Day
Officiële website EN: Record Store Day

YouTube: Take My Time [The Flyin' Spiderz]
YouTube: City Boy [The Flyin' Spiderz]
YouTube: If Not For You [Barry Hay & JB Meijers]
YouTube: Black Star [Barry Hay & JB Meijers]
YouTube: I'm On Fire [Barry Hay & JB Meijers]
YouTube: Blue Bayou [Barry Hay & JB Meijers]
YouTube: Terug Naar Af [Frites Modern]
YouTube: Waanzin  [Frites Modern]
YouTube: Blitzkrieg [The Meteors]
YouTube: It's You, Only You (Mein Schmerz) [The Meteors]
YouTube: Jimi's Dead [Hans Vandenburg]
YouTube: Mr. Smile [Hans Vandenburg]
YouTube: 11 O'Clock Tick Tock [U2]
YouTube: Touch [U2]
YouTube: Live At Third Man Records [Billie Eilish]
YouTube: Emmylou [The Abes]



zondag 6 september 2020

#408: Namlook - Seasons Greetings =Autumn= (1994)

Het plotselinge overlijden van Peter Kuhlmann in 2012 op 51-jarige leeftijdwas een schok voor de elektronische muziekwereld. Onder zijn eigen naam bracht hij weliswaar slechts één album uit (Passion, samen met Jürgen Rehberg), maar onder zijn alias Pete Namlook (Kuhlmann in fonetisch Engels achterstevoren) werd hij daarentegen heel bekend (zie ook de eerdere blogs #96, #102 en #192). Zijn andere aliassen (AirElectronic Music CenterPEKSam Pels en Syn) gebruikte hij minder.

Namlook werkte veel en hard en de lijst projecten waar hij aan meewerkte is dan ook haast eindeloos: 
Als Pete Namlook (en soms alleen Namlook) bracht hij een kleine honderd singles, EPs en albums uit. Een flink aantal daarvan in samenwerking met grote namen uit het genre als Dr. Atmo, Bill Laswell, Richie Hawtin, Klaus Schulze, Tetsu Inoue, Jochem Paap of The Higher Intelligence Agency. Nog veel productiever was hij onder groepsnamen die per project werden gecreëerd. En daar begint het voor de verzamelaar wat onoverzichtelijk te worden. 

Zo maakte hij met Tetsu Inoue onder de projectnaam Shades Of Orion drie albums, maar heruitgaven van twee van die drie albums verschenen als Pete Namlook + Tetsu Inoue. En samen vormden zij ook 2350 Broadway62 Eulengasse en Time² waarvan de heruitgaven ook onder hun eigen naam verschenen. Dit gebeurde ook met zijn wellicht bekendste samenwerking, die met Klaus Schulze als The Dark Side Of The Moog. De albums van dat project zijn in 2016 in drie boxen heruitgegeven, maar dan weer onder hun eigen namen.

In 1994 en 1995 verscheen er een serie van vier solo-albums, geïnspireerd door de seizoenen. Het behoort tot zijn meest ambient-projecten en hij mengt hier natuurgeluiden door de muziek. De CD's zijn onderverdeeld in 'parts', maar die hebben geen andere functie dan om door de muziek te navigeren. Het zijn werkstukken die een uur lang alle hoeken van het ambient-genre verkennen en hun signatuur ontlenen aan een seizoen. 

Vooral Seasons Greetings =Autumn= spreekt mij aan door het onstuimige karakter dat de herfst weerspiegelt. Wind, regen en onweer openen het stuk en gedurende drie kwartier ontvouwt zich een traag klankspel met minieme verschuivingen en windharp (ook wel Aeolian harp) accenten. En dan na 45 minuten versnelt ineens het tempo en wordt het luider en agressiever alsof er een kwartier lang een herfststorm raast. Daarna keert de rust voor de laatste vijf minuten weer terug.

De Seasons-tetralogie van Namlook beluister ik nog regelmatig omdat je ze ook heerlijk zijn om bij te lezen of hobbyen. The Four Seasons Collection (officiële MP3 CD-ROM) met alle delen achter elkaar is dan helemaal ideaal.

© 2020 TTZL

Officiële website: Pete Namlook
Fan website: 2350.org
Wikipedia EN: Pete Namlook
Wikipedia NL: Pete Namlook

YouTube: Seasons Greetings =Autumn= [album]