TTZL Muziekblog: #659: Ramones

Slechts negen maanden na hun debuutalbum (zie blog #171) kwam Ramones in januari 1977 al op de proppen met hun tweede album, Leave Home. Niks sophomore album curse, gewoon stug doorgaan op de ingeslagen weg en al het geleerde in praktijk brengen.

Dat levert een album op dat misschien niet net zo verrassend en memorabel is als het debuut (hoe zou dat ook kunnen?), maar geluidstechnisch was het wel een grote stap vooruit.

Het stereobeeld van het debuut deed denken aan de platen die verschenen in de beginjaren van stereo (denk aan de vroege albums van The Beatles). Op Leave Home is dat anders. Niet meer het ene instrument op het linker- en het andere instrument op het rechterkanaal, maar een mooie verdeling over het stereo-spectrum. Ook klinkt de productie een stuk beter. Het geluid is helderder, waardoor bijvoorbeeld de vocalen van Joey Ramone er veel beter uitkomen en de melodieën liggen niet meer begraven onder de wall of sound.

Voor de luisteraar met een open oor is er ook flink wat afwisseling in de tracks te bespeuren. Zo zijn er felle, furieuze tracks als Glad To See You Go (over een gewelddadige vriendin van Dee Dee Ramone), Gimme Gimme Shock Treatment, Swallow My Pride, Commando en het geweldige Suzy Is A Headbanger (dat zijn inspiratie uit een film noir uit 1947 haalt, Nightmare Alley).

Een andere kant van Ramones horen we in I Remember You en Oh, Oh, I Love Her So (waarin we zowaar doo-wop invloeden horen). Niet dat het nu ineens rustig wordt, maar de intensiteit en thematiek is toch duidelijk anders. Er staat ook één cover op en dat is California Sun, maar dat klinkt toch heel anders dan het origineel van The Rivieras.

Dan zijn er nog twee nummers die ik er specifiek uit wil lichten. De eerste is Pinhead, een groots nummer dat gebaseerd is op een karakter uit de film Freaks uit 1932 (een 'pinhead' is iemand met een veel kleiner hoofd dan normaal). Het is met 2:42 het langste nummer van het album (vier nummers halen niet eens de twee minuten). Naast een break tegen het einde die je volledig op het verkeerde been zet, is het ook het nummer waar de befaamde Ramones-slogan Gabba Gabba Hey voor het eerst te horen is.

Het tweede nummer is Carbona Not Glue. Thematisch borduurt het voort op Now I Wanna Sniff Some Glue van het debuut, want Carbona is de naam van een oplosmiddel om vlekken mee te verwijderen. En dat was dus ook een probleem, want het was een beschermde merknaam. Het nummer verdween dus vrijwel direct van de tracklist (al waren er al wel wat LP's met het nummer er nog op reeds verkocht).

In de US werd Carbona Not Glue vervangen door Sheena Is A Punk Rocker en in de UK door Babysitter. En dat was eigenlijk jammer, want Carbona Not Glue is een zeer aanstekelijke, heerlijke track die misschien wel een hitsingle had kunnen worden. Sheena kwam later op het derde album Rocket To Russia terecht en zowel Carbona Not Glue als Babysitter staan gelukkig op de heruitgaven van het album sinds 2001.

Leave Home heeft de pech dat het ingeklemd zit tussen het geweldige debuut en het beste album van Ramones, Rocket To Russia, dat tien maanden later zou verschijnen. Desalniettemin is Leave Home een prima, op zichzelf staand album waar menig band een moord voor zou doen.

© 2025 TTZL

Officiële website: Ramones