Aan het einde van de 17e eeuw werd Amsterdam onveilig gemaakt door Sjako, maar daar gaat dit blog niet over. Ik wil het hebben over de Haarlemse band die zijn naam adopteerde: Sjako! (met uitroepteken).Na al een jaar of tien in de muziek bezig te zijn geweest, mede onder invloed van zijn broer Dolf (eigenaar van het roemruchte Joke's Koeienverhuurbedrijf), richtte Wouter Planteijdt eind 1980 de band Sjako! op.
Uiteindelijk verschijnt er in 1984 een cassette en daarna komt de triobezetting tot stand waarmee in de eerste fase van hun carrière gespeeld wordt: Wouter Planteijdt (gitaar & zang), Thijs Vermeulen (bas) en Jaap Vrenegoor (drums). In 1986 ziet de eerste, gelijknamige LP het licht en er volgen nog twee albums voordat een hoogtepunt uit de Nederlandse muziek verschijnt.
Livewire uit 1993 is een album vol powerrock met bluesinvloeden en hoekige ritmes, waarop echter ook ruimte is voor introspectie en experiment. Het album opent met het lekker slepende I Won't Quit Now, dat kalm begint en langzaam steeds meer op stoom komt. De zang en de scheurgitaar doen me vreselijk denken aan Neil Young op de jaren 90 Crazy Horse-platen. Me dunkt, het kon slechter!
In het tweede nummer, Match With You, zitten wat meer pop-invloeden á la The Police en in het derde nummer The Dingwall's Dizzle Dance strijden jazz- en blues-invloeden om de aandacht. Het is een ijzersterk begin van het album en het geeft aan hoe veelzijdig Sjako! is.
Er zijn ook nummers waarin gas wordt teruggenomen, zoals in het prachtige Hurt, dat in een 2 Meter Sessie-versie op single werd uitgebracht, en in Rew<< dat vooral indruk maakt met de geweldige vocalen.
Er staan nog veel meer krachtige nummers op het album en ik had ze wel allemaal kunnen uitlichten, maar ik kies voor Crash & Burn ↗. In het rustige intro spelen gitaar en drums een spannend spel met elkaar. Als dan de bas en zang erbij komen krijgt het nummer vorm en even later explodeert het nummer qua tempo en dynamiek en worden we getrakteerd op heerlijke gitaarsolo. Aan het eind wordt weer afgebouwd naar de sfeer van intro. Topnummer!
Erg leuk is ook drumsolo ("voor Ome Wim") halverwege het album, met de simpele titel "Inextinguishable Running Little Woodbine".
Ongetwijfeld heb ik het album in mijn collectie omdat het bij het uitkomen goede recensies kreeg. Ik was eerlijk gezegd vergeten hoe goed het is en het doet me verlangen naar meer Sjako!. Mooi is dan ook dat ze weer actief zijn met optredens en net hun tiende langspeler hebben uitgebracht.
© 2017 TTZL
YouTube: The Dingwall's Dizzle Dance
YouTube: Hurt
YouTube: Rew<<
YouTube: "Inextinguishable Running Little Woodbine"
YouTube: Crash & Burn ↗
YouTube: Rew<<
YouTube: "Inextinguishable Running Little Woodbine"
YouTube: Crash & Burn ↗
Geen opmerkingen:
Een reactie posten