Zo heeft hij de tweehandige 'picking technique with hammer-ons', waarbij je met twee handen op het fretboard speelt, geperfectioneerd en populair gemaakt. En ondanks zijn virtuositeit en gevoel voor complexe harmonieën liet hij zich nooit verleiden tot ellenlange gitaarsolo's, maar waren zijn solo's altijd muziekstukjes op zichzelf die passen binnen de context van de song.
De uitzondering is wellicht zijn visitekaartje Eruption van Van Halen's debuutalbum, want hier is de solo van 102 seconden de hele song. Dit nummer was van origine een opwarmoefening van Eddie, maar procucer Ted Templeman was zo onder de indruk dat hij het voor het album opnam. Deze muzikale explosie liet het bij heel wat rockgitaristen dun door de broek lopen.
In blog #69 heb ik al eens verteld dat de eerste zes albums van Van Halen mij na aan het hart liggen, maar het meest gedraaide album is waarschijnlijk hun derde plaat Women And Children First uit 1980. Nog steeds vind ik het een waanzinnig goed album zonder zwakke plekken.
Wat mij iedere keer weer treft is dat veel van hun tracks zulke goede intro's hebben. Opener And The Cradle Will Rock... is daarvan een goed voorbeeld, naast dat het een heerlijke lome rocker is. Daarop volgt Everybody Wants Some!! waar Alex van Halen een Afrikaans aandoend ritme inzet waarover eerst David Lee Roth een Tarzan-imitatie doet voordat Eddie een paar heerlijke riffs en uithalen loslaat. Pas na ruim een minuut begint het energieke nummer echt. In een gesproken intermezzo speelt Roth zijn macho-zelf, wat irritant zou kunnen zijn als het niet zo heerlijk ironisch gebracht werd.
Ook Fools heeft weer een lang intro, maar dan komt het nummer op gang op een weergaloze manier. Heerlijke riffs, goede vocalen, een heerlijk meezingbaar refrein en vooral magnifieke baspartijen van Michael Anthony. Romeo Delight sluit kant A af in stijl. Het is één van de meest uptempo nummers van de plaat.
Kant B opent met het korte, instrumentale Tora! Tora! dat als inleiding dient tot Loss Of Control. Dit furieuze nummer kent een muzikale structuur die lijkt te contrasteren met de zanglijn, maar op de één of andere manier blijken ze toch weer in elkaar te passen. We nemen daarna even gas terug in het bluesy, akoestische intro van Take Your Whiskey Home waarna het nummer overschakelt naar een hogere versnelling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten