TTZL Muziekblog: #447: OSI - Office Of Strategic Influence (2003)

zondag 6 juni 2021

#447: OSI - Office Of Strategic Influence (2003)

Op 30 oktober 2001 werd door het Amerikaanse ministerie van Defensie het Office of Strategic Influence (OSI) opgericht. Het zou de War on Terror ondersteunen door middel van 'psychologische operaties' in aangewezen landen. Kort nadat het bestaan van OSI publiekelijk bekend werd, kondigde minister van Defensie Donald Rumsfeld op 18 november 2002 de sluiting van OSI aan vanwege de ontstane controverse. Met name het doel van OSI bleef vaag, volgens sommige bronnen 'misleiding' en 'propaganda', en Rumsfeld stelde dat OSI weliswaar werd ontmanteld, maar dat
de activiteiten zouden worden voortgezet.

Bovenstaande inspireerde toetsenist Kevin Moore (ex-Dream Theater, Chroma Key) tot de bandnaam OSI voor het project met gitarist Jim Matheos (Fates Warning). Niet dat dit project vanaf het begin de bedoeling was. Het album Office Of Strategic Influence startte als solo-album/supergroepproject toen Matheos drummer Mike Portnoy en bassist Sean Malone vroeg mee te spelen.

Toen Matheos echter Moore ook vroeg mee te doen, werd Moore's inbreng zo groot dat de muzikale focus veranderde (minder progmetal á la Fates Warning en meer psychedelia, electronica en ambient á la Chroma Key) dat het een tweemansproject werd met de gasten Malone en Portnoy (al werd die laatste tijdens het eerste album nog als bandlid vermeld).

Het album opent met de Matheos-instrumental The New Math (What He Said) en dat laat geen misverstand bestaan over de progrock-wortels van OSI. Daarna volgt OSI en dat nummer bouwt in het fantastische intro weliswaar voort op de opener, maar laat ook de invloed van Moore al horen in de refreinen. Daarnaast geeft de tekst hun opvatting over het originele OSI aardig weer:

Hate it when the truth unravels
Hate it when we don't get a spin
Hate it when the enemy travels
'Cause it's awfully un-American

Andere hoogtepunten op het album zijn wat mij betreft het (redelijk) rustige When You're Ready, het atmosferische Dirt From A Holy Place en vooral het tien minuten durende shutDOWN. Steven Wilson droeg bij dit laatstgenoemde nummer bij aan de muziek, schreef de tekst en verzorgt de vocalen. Het nummer kent in een Porcupine Tree-achtige stijl diverse, mooi in elkaar overlopende, contrasterende delen en is gewoon fabelachtig goed.

Na dit album volgden in negen jaar nog drie albums en een EP en die zijn allemaal de moeite waard. Toch vind ik dit debuutalbum het beste van OSI en daarbij hebben de meeste versies van het album (ook de heruitgave uit 2010) een mooie bonus-CD met daarop een Pink Floyd cover (Set The Controls For The Heart Of The Sun), de Neil Young cover New Mama (met Rambo-sample!) en een zeventien minuten durende originele track (The Thing That Never Was), naast een video-documentaire.