TTZL Muziekblog: #498: Alan White (1949-2022) / Andy Fletcher (1961-2022)

zondag 29 mei 2022

#498: Alan White (1949-2022) / Andy Fletcher (1961-2022)

Deze week werd bekend dat op 26 mei jl. zowel Yes-drummer Alan White (72) als Depeche Mode-toetsenist Andy Fletcher zijn overleden. Beide waren geen bandleden die vaak op de voorgrond traden, maar waren wel belangrijk (ieder op zijn eigen manier). In 1972 kwam White bij Yes en hij zou tot zijn dood bij de band blijven. Fletcher was een van de oprichters van Depeche Mode in 1980 en was ook tot aan zijn dood bandlid.

Alan White had begin 1972 al Yes in de studio ontmoet en was zelfs bij een sessie ingevallen voor Bill Bruford omdat eerder weg moest. Toen Bruford vlak voor een wereldtoernee te kennen gaf Yes te verlaten, was White dan ook een logische vervanger. In elf dagen tijd moest hij het repertoire leren kennen en dat dit goed lukt is te horen of de live-driedubbel-elpee Yessongs uit 1973.

In de vijftig jaar die White bij Yes drumde, heeft hij met zijn kenmerkende stijl een stempel gedrukt op vele nummers zoals Heart Of The Sunrise (Yessongs, 1973), The Gates Of Delirium (Relayer, 1974), Owner Of A Lonely Heart (90125, 1983) of Rhythm Of Love (Big Generator, 1987). In de Spotify-playlist heb ik nog wat meer nummers opgenomen.

Andy Fletcher richtte ieind jaren zeventig, samen met Vince Clarke, de band No Romance in China op. Nadat Martin Gore erbij kwam werd de bandnaam veranderd in Composition of Sound en toen zanger Dave Gahan de band kwam versterken suggereerde hij de Depeche Mode. Al snel vertrok Clarke en werd hij vervangen door Alan Wilder.

De rol van Fletcher binnen Depeche Mode is altijd onderwerp van gesprek geweest. In het begin speelde hij elektrische en synthesizer-bas, maar daarna evolueerde zijn rol. Zelf zegt hij hierover in de documentaire 101 over de band: "Martin is de songwriter, Alan is de goede muzikant, Dave is de zanger, en ik zwerf rond.". Nadat Wilder de band had verlaten schreef een journalist over de rolverdeling in de band: "Martin Gore schrijft de liedjes, Dave Gahan zingt ze en Andy Fletcher komt opdagen voor fotoshoots en verzilvert de cheques.".

Fletcher is schreef als enige geen nummers, maar wel een klankbord in de studio en heeft geruime tijd veel zakelijke, juridische en andere niet-muzikale belangen van de band behartigd. Hij zei daarover in 2013: "Omdat ik mezelf niet op de voorgrond duw, zien velen me aan voor het vijfde wiel. Soms is het frustrerend om niet serieus te worden genomen. Je zou tenslotte ook kunnen zeggen dat mijn baan de belangrijkste is – zonder mij zou er geen band meer zijn.”.

Fletcher was ook degene die het idee van "geïnspireerd amateurisme" uit de punk binnen Depeche Mode belichaamde. Het is dan ook vrij veilig om aan te nemen dat zijn invloed in het begin aanwezig was in wat meer experimentele nummers als Tora! Tora! Tora!, b-kantjes Shout en Oberkorn (It's a Small Town) of Pipeline. Aan de Spotify-playlist heb ik nog een lijst van twintig hoog gewaardeerde Depeche Mode songs toegevoegd.