TTZL Muziekblog: #532: David Crosby (1941-2023) / Yukihiro Takahashi (1952-2023)

zondag 22 januari 2023

#532: David Crosby (1941-2023) / Yukihiro Takahashi (1952-2023)

Dit blog dreigt een lijst van necrologieën te worden en dat heeft ongetwijfeld met mijn eigen leeftijd te maken. Mijn musicerende tijdgenoten komen op een leeftijd dat overlijden erbij gaat horen en sommigen vind ik nu éénmaal te belangrijk om niet in een blog te vermelden. Soms betreft het grote naam in de muziek (David Crosby) waar ik zelf niet heel veel mee heb, soms is het een minder grote naam (Yukihiro Takahashi) wiens werk mij na aan het hart ligt.

David Crosby staat voor mij synoniem met het fenomenale album Déjà Vu (1970) van Crosby, Stills, Nash & Young. Hij verzorgt de lead vocals op Almost Cut My Hair en Déjà Vu en wat opvalt is zijn haast engelachtige stem. Een stem die we al kenden van zijn tijd bij The Byrds waar hij prachtige harmonieën zong met Roger McGuinn en Gene Clark in nummers als Mr. Tambourine Man en Turn! Turn! Turn!

Crosby had een uitgebreide carrière met albums in diverse bezettingen zoals Crosby, Stills & Nash en Crosby & Nash, maar ook nog een handvol andere samenwerkingsverbanden en een flink aantal solo-albums die het waard zijn om gehoord te worden, als ik de kritieken zo lees. Misschien toch maar eens induiken.

Een voor mij veel bekendere naam is Yukihiro Takahashi. Ik maakte al eerder blogs over zijn werk met Yellow Magic Orchestra (YMO) (#72) en als solo-artiest (#270). Dat is echter geen volledig overzicht van zijn activiteiten.

Takahashi werd voor het eerst bekend als lid van Sadistic Mika Band (de naam is een parodie op de Plastic Ono Band). Ze worden nog steeds gezien als één van de beste rock-acts van Japan en hun album Black Ship (aka Kurofune) wordt vermeld in een lijst van 100 Greatest Japanese Rock Albums. Het titelnummer Black Ship geeft een aardig idee.

Nadat de band uiteen was gegaan nam Takahashi in 1977 een solo-album op (Saravah!) waar hij een soort van Japanse crooner uithangt op een aantal covers als Volare en Mood Indigo. Het is een voorbode van de veelzijdigheid én de speelsheid die de rest van zijn carrière zal kenmerken. Hij is ook zeer bedrijvig. Ook tijdens de actieve periode van YMO maakt hij vele solo-platen, doet hij sessiewerk, speelt in samenwerkingsverbanden en produceert platen van anderen.

De laatste jaren was hij actief met YMO-maatje Haruomi Hosono als HASYMO en in de Japanse supergroep METAFIVE. Hun respectivelijke nummers The City Of Light en Don't Move laten horen dat Takahashi nog lang niet uitgeblust was. Het is dan ook zonde dat een complicatie bij een operatie vanwege een hersentumor een einde maakte aan zijn leven op 70-jarige leeftijd.