Als ik eerlijk ben, had ik er meer van verwacht toen in 2010 The Orb en David Gilmour hun gezamenlijke album uitbrachten. Niet dat Metallic Spheres een slecht album was, integendeel. Ik heb het vaak en met plezier beluisterd, maar het gevoel bleef hangen dat het misschien nog beter had kunnen zijn. Dat gevoel leefde blijkbaar ook bij Alex Paterson (meesterbrein van The Orb), want samen met zijn companen Michael Rendall en Youth maakte hij een nieuwe versie. Het album werd een helemaal opnieuw geconstrueerde ('reimagined') versie van het origineel onder de titel Metallic Spheres In Colour. Het album uit 2010 kwam voort uit de actie van Gilmour om aandacht te vragen voor het lot van hacker Gary McKinnon. Gilmour deed dat middels een online uitgebrachte single, samen met Bob Geldof en Chrissie Hynde. Het nummer dat zij kozen was Chicago van Graham Nash. De originele versie van Nash gaat over het protest tegen de Vietnamoorlog, maar de tekst is hier ook toepasselijk en Nash stemde er mee in.
The Orb werd gevraagd een remix te maken van Chicago en zij vroegen daarop aan Gilmour om wat extra gitaarpartijen te komen inspelen. Dit leidde tot het album Metallic Spheres dat uit twee delen bestaat en waarbij de remix als Chicago Dub het vierde deel werd van de Spheres Side.
Bij de aankondiging van Metallic Spheres werd aangegeven dat er gestreefd werd naar een samensmelting van het kenmerkende geluid van The Orb en dat van Pink Floyd ten tijde van Wish You Were Here. Dat hoor ik echter niet echt terug. Het geluid is nogal kil en mechanisch en heeft wat experimentele trekjes.
Dat is op zich niet erg, het is nog steeds een prima album, maar je verwacht iets anders. De Deluxe Edition van het album had een extra schijf met daarop de 3D60 versie van het album die via een koptelefoon een heel aparte ervaring geeft waarbij het geluid van alle kanten lijkt te komen.
Zoals eerder gememoreerd is er nu een nieuwe versie van het album verschenen. Deze keer is het geweldig goed gelukt om die gewenste mix van te creëren. Het klassieke Orb-geluid is gekoppeld aan Wish You Were Here-achtige klanken en er zijn vergaande ingrepen in het originele materiaal gedaan. Zo zijn de door Gilmour gezongen passages verwijderd en een acht minuten durende, experimentele trip uit het eerste nummer (Metallic Side) is geheel verdwenen, waardoor het nummer nu veel vloeiender verloopt.
Er zijn ook allerlei nieuwe elementen toegevoegd waardoor het meer aanvoelt als een nieuw album, dan een remix van het bestaande werk. Wellicht is daarom ook gekozen voor nieuwe titels: Seamless Solar Spheres Of Affection Mix en Seamlessly Martian Spheres Of Reflection Mix.
Ik denk dat ik deze Metallic Spheres In Colour nog veel meer draaibeurten ga geven dan het originele Metallic Spheres. Dit is wederom een mooie toevoeging aan de toch al rijke catalogi van The Orb en David Gilmour.
© 2023 TTZL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten