TTZL Muziekblog: #592: World Party - Private Revolution (1987)

Deze week kwam het trieste bericht dat Karl Wallinger is overleden op 66-jarige leeftijd. Hij werd bekend als lid van de The Waterboys (van Mike Scott) en was belangrijk op hun tweede (A Pagan Place, 1984) en derde (This Is The Sea, 1985) album.

Wallinger schreef samen met Scott het bekende Don't Bang the Drum (de openingstrack van This Is The Sea), maar ook World Party, dat op Fisherman's Blues uit 1988 terecht zou komen (het eerste album waar Wallinger niet meer op meespeelde).

World Party werd ook de naam van de 'band' die hij startte na zijn vertrek bij The Waterboys. In feite was het een solo-project van Wallinger, want alhoewel hij bij The Waterboys vooral toetsen speelde was hij multi-instrumentalist. Op het debuutalbum Private Revolution speelt hij bijna alles zelf, al gebruikt hij pseudoniemen in de credits.

Wallinger's muziek heeft tegelijkertijd een jaren tachtig popgeluid én een sterke verwantschap met de jaren zestig (zijn hippie-achtige verschijning en teksten dragen daaraan bij). Het album bevat ook een nummer met de titel World Party. Het is echter niet dezelfde track als die van The Waterboys, maar ook een goed nummer met een sterk refrein.

Het album opent fantastisch met de titeltrack Private Revolution en houdt dat momentum vervolgens drie nummers vol met achtereenvolgens Making Love (To The World), Ship Of Fools en All Come True. Wallinger zingt met een heerlijke lijzige toon en de nummers kennen een inventieve instrumentatie en mooie arrangementen. Als ik een minpuntje zou moeten noemen, dan zou het zijn dat de synthesizer vaker vervangen had moeten worden door echte instrumenten. Maar ja, wat wil je van een eenmansband?

Een cover van Bob Dylan's All I Really Want To Do legt één van zijn invloeden bloot, maar laat tegelijk horen hoe hij het nummer naar zijn hand zet en er een eigen draai aan geeft.

Na bijna veertig jaar draai ik het album nog altijd met veel plezier, net als daaropvolgende World Party albums Goodbye Jumbo (misschien wel zijn beste, uit 1990) en Bang! (uit 1993). Op deze albums staan sterke nummers als Way Down Now, Put The Message In The Box en Is It Like Today?. World Party krijgt hier ook steeds meer de contouren van een echte band, al zal hij later terugkeren naar de vorm van een solo-project met gastmuzikanten.

Met de dood van Karl Wallinger gaat een begenadigd songschrijver en muzikant verloren, die met wat meer geluk een veel grotere carrière gehad had kunnen hebben.

De reacties op zijn dood laten dat ook zien. Zo postte Mike Scott een bericht op Twitter/X ("Reis goed verder, mijn oude vriend. Je bent een van de beste muzikanten die ik ooit heb gekend") en schreef Peter Gabriel: "Ik had zijn werk al van verre bewonderd, maar toen we samen een Real World Recording Week deden, beleefde ik de meest creatieve en leuke week die ik ooit in de studio heb gehad. Karl stroomde over van prachtige muzikale ideeën die ons allemaal omver bliezen, allemaal gebracht met vreselijke grappen waardoor we de hele dag en nacht ongecontroleerd moesten lachen. Hij was zo'n begaafd, natuurlijk schrijver en speler, het was een kraan die hij moeiteloos naar believen kon aanzetten."