TTZL Muziekblog: #594: Andrew Lloyd Webber And Tim Rice

Bij het horen van de titel Jesus Christ Superstar (JCS) ben je misschien geneigd te denken aan de film of een theaterproductie. Het begon echter allemaal als een 'album musical' op een dubbelelpee, uitgebracht in 1970. Deze manier van uitbrengen van het werk was een noodgreep. JCS was bedoeld als theaterproductie, maar componist Andrew Lloyd Webber en tekstschrijver Tim Rice kregen simpelweg de financiering niet rond.

In 1965 ontmoette de 17-jarige Lloyd Webber de 20-jarige Rice. Ze componeerden in hetzelfde jaar direct de musical The Like Of Us. Ze vonden echter geen financiering voor een opvoering en het zou tot 2005 duren voor het werk voor het eerst werd uitgevoerd. In opdracht schreven zij daarna een vijftien minuten werk getiteld Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat, wat een paar jaar later zou uitgroeien tot een volwaardige musical.

Hun derde werk werd JCS en dat kreeg de ondertitel 'A Rock Opera'. Het originele dubbelalbum maakt die kwalificatie helemaal waar. Ik ben goed bekend met versies als die van de Original London Cast of de soundtrack van de film, maar geen andere versie heeft dat geweldig ruwe rockgeluid en rauwe rand van het origineel.

Voor een groot deel is de artistieke triomf van het album te danken aan de uitstekende vocalisten die zijn geselecteerd. Deep Purple's Ian Gillan als Jesus Christ laat horen dat zijn uitverkiezing voor deze rol meer dan terecht is. De twee andere hoofdrollen werden vertolkt door de op dat moment nog relatief onbekende Murray Head (Judas Iscariot) en Yvonne Elliman (Mary Magdalene).

Beider carrières hadden een kickstart door JCS, vooral ook omdat de singles van het album, Superstar (uit 1969, een jaar voor het album werd uitgebracht) en I Don't Know How To Love Him, succesvol waren.

Het album opent met de instrumentale Overture waarin bepaalde leidmotieven worden geïntroduceerd. Hierna volgt direct één van mijn favoriete tracks van het album: Heaven On Their Minds. Een prachtige fusie van rock en orkestrale muziek waar overheen Murray Head een vocale topprestatie levert.

Als daarna dan nog het swingende What's The Buzz/Strange Thing Mystifying en de mooie ballad Everything's Alright volgen, kan het bijna niet anders dan dat je het album bent ingezogen. Een ander hoogtepunt is The Temple waarop de harmonieën in de samenzang geweldig zijn en de eerste plaat wordt afgesloten met het uptempo en hoog energieke Damned For All Time/Blood Money.

Ook op de tweede elpee springen er een aantal nummers voor mij uit. Ten eerste het door Ian Gillan gezongen, intense Gethsemane (I Only Want To Say) en het ensemble-nummer The Arrest. Heerlijk is ook de vileine voordracht van Mike d'Abo (zanger van Manfred Mann in 1966-69) als King Herod in King Herod's Song (Try It And See).

Het album sluit vervolgens af met Trial Before Pilate, het eerder genoemde Superstar en The Crucifixion voordat we met het instrumentale John Nineteen Forty-One weer even op adem kunnen komen.

Na al die eerdere luisterbeurten vind ik het album nog steeds een belevenis. Het is eigenlijk vreemd dat het in Engeland niet direct aansloeg. Dat was opvallend genoeg wel in de VS het geval. Een paar jaar eerder was men daar nog volledig op tilt geslagen door een opmerking van John Lennon ("We're more popular than Jesus now"), maar de inhoud en vorm van JCS was blijkbaar wel acceptabel.

Na het album volgde alsnog een theaterproductie die gedurende acht jaar in Londen zou worden opgevoerd en op dat moment daarmee de langstlopende productie was. Daarna volgde de film in 1973 en opvoeringen in vele landen tot op de dag van vandaag. Op dit moment is er in Nederland ook weer een productie van JCS te zien.

De blijvende populariteit van JCS blijkt ook uit de uitgave van een geremasterde 3CD deluxe edition in 2021 van het originele album in een 100 pagina's tellend boek op 25x25cm formaat. Een mooi eerbetoon aan een geweldig album.