Alhoewel dit vierde album, net als de vorige drie, geproduceerd is door Ted Templeman, heeft het toch een ander karakter. Waar de vorige drie albums aanvoelden als een hard rockend feestje, is dit album een donker en gemeen stuk werk dat somber aanvoelt, maar wel een aantal van de felste, hardste nummers bevat die Van Halen ooit heeft gemaakt.
Van Halen's traditie van goede intro's wordt op dit album gelukkig voortgezet. Op albumopener Mean Street horen we eerst een dertig seconden durende vingeroefening van gitarist Eddie van Halen, voordat de riff van het nummer wordt ingezet. Hier valt al direct op dat de donkere sfeer van het nummer ook wordt weerspiegelt in de teksten van David Lee Roth.
Dat geldt ook voor de teksten van de andere nummers op de plaat. Zelfs in de nummers over vrouwen, relaties en sex (zoals bijvoorbeeld in Dirty Movies, Push Comes To Shove en So This Is Love?) is Roth niet zijn guitige en brutale zelf, maar klinkt hij eerder rauw en smerig. Dat gevoel komt ook terug in het hoesontwerp, dat heel anders is dan bij de eerdere albums. Dit is een detail uit The Maze, een schilderij van de Canadese artiest William Kurelek, welke zijn getormenteerde jeugd verbeeldt.
Wat ik ook zo sterk vind aan het album is de afwisseling. Na het uptempo Sinner's Swing! volgt het midtempo Hear About It Later, dat echter start met een prachtig, rustig intro en verder een showcase is voor drummer Alex van Halen en bassist Michael Anthony. Direct daarna volgt het waarschijnlijk bekendste nummer van dit 'album zonder hitsingles', Unchained. Het is het nummer dat het dichtst in de buurt komt van de vrolijke nummers van de vorige albums en het heeft op tweeëneenhalve minuut de grappige interactie tussen tekst en muziek over het begrip 'break'.
Het album sluit af met de twee-eenheid Sunday Afternoon In The Park / One Foot Out The Door. Eerstgenoemde is een een duistere, donkere instrumentale track van synthesizer en drums en vloeit na een minuut of twee over in het heerlijke, gruizige, vuige, hard rockende One Foot Out The Door. Wat een manier om een album af te sluiten!
Alles bij elkaar duurt Fair Warning nog geen 32 minuten, maar wat geeft dat als het zo goed is. Van alle Van Halen albums blijft dit mijn favoriet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten